O poszukiwaniu pasji w życiu.

Czy pamiętasz, kiedy byłeś dzieckiem? Robiłeś różne rzeczy i nie myślałeś sobie, jakie korzyści będziesz z tego miał. Kierowała tobą ciekawość i podekscytowanie. Byłeś pełen energii, przyjemnych uczuć i emocji. Po prostu się bawiłeś. Jeśli coś lubiłeś, po prostu to robiłeś.

Częstą bolączką wielu dorosłych ludzi jest brak radości z tego co robią. Wielu z nich mówi, że nie widzą sensu, że brak im satysfakcji, czują, iż powinni znaleźć swoją pasję. Czy dzieci też mają takie problemy? Otóż nie. Tak naprawdę nie musisz znajdować swojej pasji, ponieważ wystarczy tylko, że nie będziesz jej ignorował. Może też mówisz sobie – cóż uwielbiam szachy, ale przecież na tym nie da się zrobić pieniędzy. A chociaż spróbowałeś? To nie brak pasji jest problemem, tylko priorytety. Może mówisz sobie: „Raczej powinienem zostać prawnikiem - z tego będę miał na przysłowiowy chleb”. Ale kto powiedział, że musisz zarabiać pieniądze, na tym co kochasz. Czy dla pieniędzy musisz oddawać każdą sekundę swojego życia? 

Czym jest pasja?

Pasja to uczucie, emocja i energia. Pasji nie wykonujemy, lecz czujemy i wyrażamy. Pasja nas motywuje, inspiruje.

Podstawowym błędem wielu ludzi jest poszukiwanie pasji gdzieś w świecie, na zewnątrz. A trzeba sobie jasno powiedzieć, pasja nie rodzi się na zewnątrz, pasja jest w naszej reakcji, jest energią wewnętrzną.

Pasja jest energią wewnętrzną.

Czyli rodzi się w nas samych, w naszym wnętrzu. To energia, która napędza. Pewne rzeczy nas pasjonują, a pewne rzeczy nie.  Pasja to jest emocja, to jest uczucie, a więc nie można jej wyrzucić. Można natomiast ją zagłuszyć poprzez myślenie typu: z tego nie będę mieć pieniędzy, to głupie, to może kiedyś... Możesz pasję ignorować np. nie mam na to czasu, przecież mam pracę i rodzinę. Możesz racjonalizować –  to strata czasu, a ile z tego będę miał? czy będę w tym najlepszy? 

Badania pokazują, że ludzie są nieszczęśliwi bo nie odkryli, nie podążyli za pasją. Nawet jak mają dobrą pracę, robią karierę to po pewnym czasie czują, iż czegoś im brakuje. Chodzi właśnie o tę inspirację w nas, czy robimy rzeczy, które nas pasjonują i cieszą. Owszem, życie stawia warunki – nie marnuj czasu, osiągaj wyniki, realizuj cele. To wszystko jest bardzo ważne, lecz aby zachować zdrowie psychiczne niezbędne jest wybieranie czegoś, co sprawia Ci radość, bez konkretnego celu.

Jeżeli chodzi o pasję trzeba sobie powiedzieć, że są dwa rodzaje ludzi. Ci, którzy od wczesnego dzieciństwa wiedzą co jest ich pasją, wiedzą co porywa ich serce i biegną w tym kierunku. Wybierają taki zawód, który jest ich pasją. To są szczęściarze i wybrańcy losu pomyślisz. Pewnie są utalentowani w sposób szczególny. Możemy nazwać ich ”czepkami” od „w czepku urodzony”.

Druga grupa to ludzie, którzy nie wiedzą co jest ich pasją, nie wiedzą jaką szkołę mają wybrać, na jakie studia mogą pójść i do jakiej pracy. Owszem mają jakieś pasje, ale je w skuteczny sposób zagłuszają czy ignorują. Czy to znaczy, że są pozbawieni pasji? Otóż nie, pasja została gdzieś pogrzebana, zignorowana. Można powiedzieć, że nie została jeszcze na nowo odkryta. Dobra wiadomość jest taka, że takich osób jest zdecydowanie więcej. Można ich nazwać skowronkami, które fruwają od drzewa do drzewa w poszukiwaniu gniazda.

Czy w ogóle zadawałeś sobie to pytanie? Co jest moją pasją, jakie jest moje powołanie, co sprawi, że będę szczęśliwy. Najczęściej słucham takich odpowiedzi: nie wiem, nie mogę jej znaleźć, pasja jest dla wybranych,  ona jest tylko dla tych, którzy mają jakiś talent.

Trzy kroki do odkrycia pasji.

1 krok

Aby odnaleźć tę emocję, nie myślmy jak na tym zarobić, nie myślmy, że musimy w tym być najlepsi, doskonali. Nie porównujmy się z tymi, którzy już w tym osiągnęli doskonałość. Przede wszystkim zauważmy najpierw to co nas ciekawi. To właśnie CIEKAWOŚĆ jest tą rzeczą, na którą powinniśmy zwrócić uwagę. Zadaj sobie pytanie co mnie ciekawi, za czym biegnie mój wzrok. Zatrzymaj się na chwilę i odkryj to w sobie. 

Elizabeth Gilbert w swojej książce „Wielka magia”  metaforycznie opisuje właśnie skowronki, jako te osoby, które nie odkryły swojej pasji. Te piękne ptaki zbierają gałązki do swojego gniazda krok po kroku, gałązka do gałązki, a wreszcie powstaje gniazdo. Te gałązki to „ciekawości” a  pasja to zlepek ciekawości.  Ciekawość prowadzi poza schemat. Gilbert traktuje ciekawość jako pierwszy stopień do pasji. To kompas. Ciekawość jest najbardziej niedocenianą ludzką zaletą, niewykorzystywaną wystarczająco często.

Ciekawość to pierwszy stopień do pasji.

Czy może warto zamienić słowo pasja na ciekawość i po prostu za nią podążać.  Zaufać jej, że skoro coś Cię ciekawi, coś interesuje to, tak się dzieje nie bez przyczyny. To jest już pierwszy trop.

2 krok

Zwróć uwagę, na to, co boli Twoje serce. Czy są to cierpiące zwierzęta, dzieci, jakaś nieuleczalna choroba. Niektórzy z nas odnajdują pasję w tym wewnętrznym cierpieniu, niesprawiedliwości.

Słowo "pasja" wywodzi się od łacińskiego słowa "cierpieć". Wymyślili je teologowie w XI w, aby opisać dobrowolne cierpienie Chrystusa. Życie często prowadzi nas do naszych pasji poprzez cierpienie — nasze własne lub zaobserwowane w życiu innych. Rodzi się w tobie pragnienie ofiarowania światu tego, czego sam nie dostałeś. Ale pasje rodzą się też z przypatrywania się cierpieniu innych. William Wilberforce stał się wybitną postacią. Przez dwadzieścia sześć lat prowadził w brytyjskim parlamencie kampanię przeciwko handlowi niewolnikami, co w konsekwencji w roku 1807 doprowadziło do uchwalenia ustawy zakazującej handlu ludźmi. Wilberforce był świadkiem cierpienia innych i to nie dawało mu spokoju. Strumień pasji popłynął z wielką siłą, która ostatecznie doprowadziła go do jego powołania. Czyli nawet smutek i ból serca może zaprowadzić Cię do pasji.

3 krok

Obserwuj w sobie bardzo nieprzyjemną emocję – zazdrość. Najczęściej nie akceptujemy w sobie tego uczucia, ale nawet ta energia  może być wykorzystana. To może być uczucie, które można spożytkować.  Potraktujmy zazdrość jako narzędzie – szept duszy: „Ja też tak chcę” albo chcę czegoś podobnego. Posłuchaj swojej zazdrości, a może zaprowadzić Cię do inspiracji. Oczywiście nie chodzi tutaj o zawiść, która jest niszcząca i koncentruje się na odwecie. Chodzi tu o to uczucie ukłucia zazdrości pokazujące  nam, co jest dla nas cenne i wartościowe. A jeśli coś takie jest, to czemu po to nie sięgnąć?  Zazdrość to tęsknota za czymś czego nie robisz, a czujesz, że chcesz to robić. Dlatego ważne jest słuchanie naszych emocji, nawet tych trudnych. Wsłuchując się w te trudne uczucia można odkryć diamenty, a najczęściej podchodzimy do nich z przysłowiowym młotkiem, karcąc się, że tak czujemy, nie akceptujemy tego i nie pozwalamy sobie na nie.

Pasja to szept, który pomijany i ignorowany powoduje ogromne cierpienie. Nie gwarantuje utrzymania i pieniędzy. Ale jest to coś czego nie możemy stracić. Pasja to nie praca, to nie hobby, to nie kariera i trzeba to rozróżnić. To coś bardzo silnego, czego nie możemy zatrzymać, to inspiracja. Czasami pasja staje się naszą pracą i fajnie, że tak może być. 

Podsumowując, pasji nie trzeba szukać, bo nikt jej nie zgubił. Znaleźć można coś poza nami, a pasja jest w środku. Można ją odkryć, a w zasadzie uświadomić ją sobie. Pasja jest w każdym z nas. Można ją porównać do stanu uskrzydlenia, o którym pisał Mihály Csíkszentmihályi w „Teorii przepływu”. Jest to uczucie, które wzbudza chęć podjęcia określonej czynności, dla samej radości z jej wykonywania. Nie koncentrujemy się na rezultacie, ewentualnych nagrodach lub karach, lecz całkowicie zatracamy się w przyjemności, którą dostarcza nam dana aktywność. Stan przepływu pozwala zaspokoić wewnętrzne potrzeby umysłu, osiągnąć rozwój psychiczny, doświadczyć prawdziwego poczucia szczęścia i spełnienia.

Autor: Ewa Worotyńska Kos